مقالهای خوندنی و جالب دربارهٔ پیشوند ب در افعال گیلکی. این مقاله به تحلیل تعاریف موجود از این پیشوند پرداخته و بعد با تحلیلی تاریخی-زبانشناسانه سعی کرده راه جدیدی در شناخت این پیشوند باز کنه.
در مسیر این پژوهش چند نکتهٔ جذاب ديگه هم مطرح شده که اين مقاله رو جذابتر هم کرده. اين مقاله رو از اينجا بگیرین و بخونین.
برچسب: سید حنان میرهاشمی
-
پیشوند فعلی «ب» در گذشتهٔ سادهٔ گیلکی از تکوین تا تصریف
-
فعل غیرتحققیِ منحصر به فرد در گیلکی لشتنشایی
ما در این مقال، مختصراً به فعلی استثنایی در زبان گیلکی (بر اساس دادههای اخذ شده از گیلکی لشتنشایی) خواهیم پرداخت که تا کنون هیچ یک از منابع نحوی گیلکیِ مورد نظر، چه از لحاظ صوری و چه از لحاظ کاربردی، بدان اشارهای نکردهاند و این در حالی است که چنین فعلی قطعاً در برخی دیگر از گونههای زبان گیلکی مانند گیلکی املشی یا رودسری نیز یافت میشود. شاید از دلایل مطرح نشدن فعل مورد نظر در منابع نحوی گیلکی، شباهت صوری-ساختاری آن به «مصدر» فعلی و وجود تنها یک صیغه از آن باشد. متأسفانه اغلب منابع نحوی گیلکی به کاربردهای صورِ دستوری به ویژه افعال و ساختهای فعلی نیز نپرداخته، گویی رابطه مستقیم همیشگی میان مقولات صوری و معنایی وجود دارد. بنابراین نمیتوان در هیچ اثری به کاربردهای ویژه «مصدر» نیز برخورد نمود تا با رجوع به این کاربردها به این سؤال پاسخ داد که آیا دستکم از لحاظ کارکردی و منظورشناختی میتوان به چنین نقشی در رابطه با مصادر فعلی در گونههای دیگر زبان گیلکی، قائل شد یا نه؟ (بیشتر…)
-
ویژگیهای فعل «داشتن» در زبانهای گیلکی و فارسی: از منظری تطبیقی-مقابلهای
فعل «داشتن» در زبان گیلکی با فعل «داشتن» در زبان فارسی «همزاد» محسوب شده، هر دوی آنها دارای یک نیای مشترک میباشند. با صرف نظر از معنای اصلی و اولیة مالکیت که از عنصر «داشتن» در دو زبان مزبور برمیخیزد، این عنصر در گیلکی خصوصیاتی را چه به لحاظ صوری و چه به لحاظ معنایی از خود بروز میدهد که نمیتوان آن را در همه موارد، با خصوصیات برخاسته از کلمهٔ «داشتن» در زبان فارسی منطبق دانست. ما در این نوشتار بیش از هر چیز به این عدم انطباق پرداخته، با نگاهی مقایسهای-مقابلهای به بررسی برجستهترین ویژگیهای برآمده از فعل نامبرده در دو زبان مورد نظر، مبادرت خواهیم ورزید.