گیلکؤن ٚ ادبیات ؤ فرهنگ ؤ غیره!
آرش شفیعي ثابت ه کي شناسنین. ایمسالم یکته آهنگ بۊخؤنده نؤرۊزبل‌ئبه کي این ٚ وؤت دیمه‌مج ٚ شئه. أگه سأب نۊده بي، اي آهنگ ٚ وؤت دیمه‌مج ٚ أولي تجرۊبه ایسسه ؤ نأجه دأنم هیتؤ تترج تازه استعدادؤن گيلکي ادبیات ؤ مۊزیک ٚ فضا تازه واکۊنن. شیمه نؤرۊزبلم مۊبارک بۊبۊن.
اي آهنگ ه حتما بشین تلگرام ٚ مئن اي کانال ٚ مئن جیرأکشین بشتؤیین ؤ این ٚ شعر ٚ ترجۊمه أ فارسي بۊخؤنین: @gilakimind
دکتر نیما فریدمجتهدی* دکتر سمانه نگاه**
در گردشگری جهانی، مناطق کوهستانی نقش ویژه‌ای دارند، کوه‌ها مکان‌هایی هستند که برخی‌از اولین اشکال گردشگری را ارائه داده‌اند. تاریخچۀ گردشگری نشان می‌دهد که در قرن هجدهم، رشته‌کوه‌های آلپ‌ها از توقفگاه‌های تفریحی اشراف انگلیس بوده‌است. ویژگی‌های مرتبط با کوهستان، دارایی‌هایی می‌باشند که برای توسعه گردشگری کوهستانی ارزشمند هستند. جاذبه‌های گردشگری کوهستانی ازجمله برف (اسکی)، تنوع مردم محلی و شیوه‌های سنتی فرهنگی؛ فراوانی چشمه‌های آب معدنی و آب گرم، بُعد مقدس بسیاری از کوهستان‌ها و قله‌ها، تنوع زیستی و زمین‌شناسی که در تشکیلات زمین‌شناسی منحصر‌به‌فرد، جوامع گیاهی و گونه‌های جانوری شاخص تبلور دارد، و در نهایت آسایش آب‌وهوایی، خلاصه‌ای عوامل موردِ توجه گردشگران هستند. آمار دقیقی از گردشگری کوهستانی در جهان در دست نیست، اما برنامه محیط‌زیست سازمان ملل متحد، 15 الی 20 درصد از گردشگری جهان را به مناطق کوهستانی نسبت می‌دهد که البته این مسئله، در مناطق مختلف جهان بسیار متفاوت است. مثلاً در کشوری مانند سوئیس، سهم این نوع گردشگری نسبتاً تمام این کشور را در برمی‌گیرد. در ایران نیز شرایط جغرافیایی و آب‌وهوایی به‌گونه‌ای بود که شاید بتوان گفت پیش‌از بسیاری از مناطق جهان، استفاده از هوای مطلوب مناطق کوهستان و تفرج در آن امری معمول بوده‌است. گردشگری کوهستانی در ایران به شکل عام، دو گونۀ عمده را در بر می‌گیرد: استفاده از خانه‌های دوم و تفرج. ادامه خواندن “گردشگری کوهستان، چالش‌های جاری، آینده‌ای خاکستری”
بعدالعنوان؛ هنگامی که قشون فاتح کارگران و دهاقین روسیه، دشمنانشان راشکست داده، مظفرانه به قلب لهستان پیش می روند و نیروی سرمایه داری انگلیس در برابر دستجات متحد ایران و روس عقب می نشینند، بسیار متاسفم که از کار کناره گیری کرده، مطلبی را متذکر می شوم که ملال آور است؛ لیکن از ذکرش خودداری نمی توان نمود؛ چرا که همه در ایران واقع شده اند: ادامه خواندن “نامهٔ میرزا کوچک جنگلی به لنین، صدر شورای ملی کمیسرهای ملی”
چن سور وبمجي ندأشتيم ولي اي شمه اينأن سیا مای ٚ وبمجي!
دؤلت ؤ اۊن ٚ پۊشت ٚ سر سرمایدارؤن هيتؤ اصرار دأنن کي خۊشؤن ٚ طرح’ (انتقال آب دریای کاسپین به فلات) اجرا بکۊنن. دامؤن خۊش ٚ مبلاگ ٚ مئن دۊ ته مقاله دؤجه کي پيشنهاد کؤنم بۊخؤنين.
البته خئلي اساتيد ؤ کارشناسؤن هؤشدار بدأن کي اي طرح که اساسا جؤرسري ئن ٚ جيب ٚ وأسي چأگۊده بۊبؤ، امئه سامؤن ٚ زيويشر’ نابۊد کؤنه. مثلا ائره’ نيگا بکۊنين کي پرؤفسؤر علي یخکشي بۊته اي طرح أگه اجرا بۊبۊن دريا ؤ جنگل نابۊد بنن.
اي گندي که امئه حاکمؤن بزئن کم کمی همه’ برده دره نابۊدي سمت. مثلا انجۊمن جنگلبانان ایران ٚ رئيس بۊته کي تا ۳۰ سال ديگه ايران ٚ شۊمال ٚ مئن دئه جنگلي نخأ بدأريم.
اي مقاله‘م راجع به چن زبؤني سیاست خؤندن دأنه.
گیلان خان‘ شناسنین؟ نشناسنین؟ اي خبر‘ بۊخؤنین تا بۊدؤنین یکته پیله کس امئه مۊزيک ٚ مئن بمرده.
نۊدؤنم کریستین برۊمبؤرژه’ شناسنین یا نأ ولي خأن بۊدؤنين کي اي آدم یکته پیله گیلانشناسه ؤ گیلان ٚ فرهنگ ٚ سر خئلي هامۊته دأنه. اي بگۊبشتؤ’ بۊخؤنین کي مهدي بازرگاني اي پیله کس ٚ همرأ بۊده.
هارمۊني تاک ٚ سایت یکته سلسله وؤت مؤنتشر کأدره راجع به مازرۊن ٚ امیري ؤ مۊزيک. تایسه سۊ ته واوین’ بنأن خۊشؤن ٚ سایت ٚ مئن.
اي وانیویس راجع به کارگري کؤنتؤرؤل ؤ انقلابم جالبه. يک عالم ايده هأدئنه اۊشؤن’ گه خۊشؤن ٚ سامؤن ٚ آينده ؤ سرنيويشت ئبه نگرؤنن.
نۊدؤنم دؤنين يا نأ کي اۊنچي گه النی مۊسيقي سؤننتي ايراني دۊخؤنن درواقع يکچي ايسسه که خئلي عؤمر ندأنه ؤ اۊن ٚ مئن ايرؤن ٚ اقوام ٚ مۊزيک نقشي ندأنه يا اگرم بدأره ايتؤره کي اۊشؤن’ يکته تنگ ؤ دبسته چارچۊب ٚ مئن جا بدأن. اينکه چۊتؤ ايراني ناسيۊناليسم مۊزيک ٚ مئن همه چي’ حذف ؤ تغيير بدأ (مثلا ديلمؤن ٚ آواز’ چۊتؤ صاف ؤ صۊف بۊدن تا ايراني مۊزيک ٚ مئن بۊگؤنجه!) اي وانیویس ٚ مئن دۊمبال بنه.
يکته مؤضۊع أن کي اي رۊزؤن خئلي ئن ٚ ذهن’ درگير بۊده دأنه، مۊهاجرته. اي مقاله مئن رضا عليزاده سعی کؤنه مۊهاجرت ٚ سر گب بزنه ؤ اۊن ٚ نتايج’ بررسي بکۊنه.
حتما دئه تا الؤن شمرأني خبر دأنين کي فرانسه مئن نؤتردام ٚ کلیسا بسۊته. اينأم لابؤد دؤنين کي فرانسه مئن چن سوره کي مردۊم دکتن خيابؤن تا ستم ؤ استثمار’ اعتراض بکۊنن. اي مقاله‘ خؤنده دبۊم راجع به اۊ کليسا ؤ مئبه فکر کأدبۊم کاش يک نفرم پيدا بۊبۊن يکته هيتؤ چي رشت ٚ شهرداري ؤ شهرداري میدؤن ئبه بنويسه!
خأنم یکته وبلاگ شمره مۊعرفي بکۊنم کي خؤندن دأنه! بخساد یکته وبلاگه کي گیلکي أجي نيويسنه. مثلا یکته پؤست ٚ مئن اينأجي بنويشته کي گیلکي’ محدۊد به گیلان نکۊنيم. یا ائکته مئن بنويشته کي چره گیلکي علم ٚ زبؤن نئه؟
اینأن يکته انیمیشنه کي گیلکي دۊبله بۊبؤ. البته ائره شمه تینین اۊن ٚ تیزر’ بينين ؤ اي تيزر أجي معلۊمه کي حرفه يي کار بۊدن. خؤدم حلئه اصل ٚ انیمیشن’ ندئم.
امما! امما! آخري ؤ مؤهمترين لينک اگه بۊتين چيسه؟ بعله! حتما دؤنين که امه يک عالم اؤستاد دأنيم کي هيأت علمي ايسسن ؤ گاگلف سياسي ؤ فرهنگي ؤ اجتماعي مسائل ٚ سر اظهار ٚ نظر کؤنن ؤ مخصۊصا انتخابات ٚ زمت کي بنه يپاره ايشؤن اصلاح طلبؤن ئبه رأی جۊمأکؤنن يپاره اۊصۊلگرا’ن ئبه. ولي اي اساتيد واقعا چني علم ؤ تحقيق ٚ مئن کار کأدرن ؤ چۊتؤ پۊل در أبئنن؟ أگه خأن بۊدؤنين پيشنهاد کؤنم اي لينک’ بينين. ائره تينين ريز ٚ جؤزيات ٚبۊدجهٔ مۊطالعات ٚ پژۊهشي‘ بينين کي گيلان ٚ مئن اختصاص پيدا کؤنه حۊکۊمتي ؤ مؤرد ٚ تأييد ٚ اۊستادؤن’. ايسه چي اصلاحطلب چي اۊصۊلگرا. خؤدتين بينين ؤ قضاوت بکۊنين.
اۊ آقای ٚ دؤکتؤر مۊسوي که اي ليست ٚ مئن چن جا چرب ٚ بۊدجه هأيته دأنه هۊني ايسسه کي مۊصاحبه بۊده بۊ بۊته بۊ رشت ٚ مردۊم خۊشبختي’ حس کؤنن. بلي آقای ٚ دؤکتؤر. منم تي مۊرسؤن بۊدجه هأگيرم خۊشبختي’ احساس کؤنم! مخصۊصا که گيلانشناسي پژۊهشکده رئيسم ببۊم!
يک دؤر ايشؤن ٚ تحقيقات ؤ طرحؤن ٚ اسمؤن’ نيگا بکۊنين تا بينين فاجعه چني جلفه!
سه سال با نشریهٔ گیلان ٚ اؤجا همکاری داشتم، از نخستین پیش شماره ش تا شمارهٔ بیست و سوم.
اما پس از سه سال همکاری با مجله ای که دوستش داشتيم در اعتراض به روش و منش مدیرمسئول از این مجله بیرون اومدم که البته فقط من بیرون نیومدم؛ بلکه تعداد زیادی از همکاران از اؤجا بیرون اومدن.
ما که از شورا و مدیریت شورایی و خودگردانی و ضدیت با سلسله مراتب حرف زدیم و می‌زنیم، نمی‌تونستیم در مقابل رفتار استبدادی به همکاری ادامه بدیم.
توی این سه سال بسیار چیزها آموختم و به عنوان بخشی از حاصل این تجربه باید بگم که کار و مدیریت شورایی بهترین روش برای پیش بردن هر پروژهٔ جمعیه و اون چه که برای ما مشکل ایجاد کرد نه اشکالات کليشه ای که در مورد ضعف در کار جمعی ما ایرانی ها تکرار میشه، بلکه سد حقوقی مدیریت مسئول و صاحب امتیازی بود. وگرنه بعد از چشیدن طعم کار و ادارهٔ شورایی دیگه دشوار بتونم رضایت به شکل دیگه‌ای از مدیریت و کار بدم.
هنوز هم از اينکه بخشی از جمعی بودم که اؤجا رو تا شمارهٔ ۲۳ با خرد جمعی منتشر کرد احساس افتخار و شادی دارم.
نيما يوشيج علاوه بر شعرهای فارسیش که نقش موثر و ژرفی بر ادبیات فارسی داشته، شعرهایی هم به زبان مادریش داره؛ زبانی که خودش اون رو تاتی نامیده و بخشی از روشنفکران معاصر سرزمین باستانی مازندران اون رو تبری مینامند و به زعم من و بنا به دلایل مختلف اون رو گیلکی مازندران یا اون طور که در مازندران تلفظ میشه گِلِکی میدونم. اجازه بدین پیش از اینکه در گل و لای بحث پیرامون نام زبان مردم مازندران گیر کنیم از این نقطه بگذریم و برسیم به شعرهای زیبای نیما به زبان مادریش.
گلکی یا گیلکی این شعرها شاید برای گیلکی زبانان غرب و مرکز گیلان دشوارفهم باشه اما برای ما ساکنان شرق گیلان به نسبت بیشتر قابل فهمه و اگر فقط اندکی بیشتر با گیلکی شرق و مرکز مازندران آشنا باشیم اون وقت دیگه چندان دشوار هم نخواهد بود.
نيما در سرودن اين شعرها به سنت امیری سرایی و به طور کلی به سنت شعر هجایی گيلان و مازندران توجه داشته و اين شعرهای دوازده و یازده هجایی در مجموعه ای به نام رۊجا (به معنی ستاره) سالها پيش (و البته خيلی سال پس از مرگ نیما) چاپ و منتشر شد و در سالهای گذشته گلچینی از این شعرها همراه با موسیقی احمد محسن پور و با خوانش علی اکبر مهجوریان و خوانندگی محمد ابراهیم عالمی (که شیفتهٔ صداشم!) و حوران یوسفی به صورت یک آلبوم موسیقی و شعر منتشر شد.
شنیدن این شعرهای انتخاب شده با صدای گرم علی اکبر مهجوریان و در کنار موسیقی زیبای ساخته شده برای این کار تجربه ای دلنشين و عميق از مواجهه با ادبیات مازندرانه و برای خودم به شخصه سفری درخشان بوده در زبان و فرهنگ مردم مازندران و تماشایي بوده تماشایی از افق اندیشهٔ نیما در عرصهٔ زبان گیلکی مازندران.
فايلهای صوتی این آلبوم رو اینجا برای دانلود میذارم والبته در اینجا هم میتونین این آلبوم ارزشمند رو بخريد.
فايلهای آلبوم روجا: طرح جلد آلبوم – پشت جلد آلبوم – قطعهٔ ۱ – قطعهٔ ۲ – قطعهٔ ۳ – قطعهٔ ۴ – قطعهٔ ۵ – قطعهٔ ۶ – قطعهٔ ۷ – قطعهٔ ۸ – قطعهٔ ۹.
ژان شنو
ترجمهٔ خسرو شاکری
[گذشته مردود یا گذشتهٔ راه نجات / مردم کِبِک کانادا، بومیان استرالیا و اوکسیتان‌ها / جنبش‌های ملی و مبارزات اجتماعی لنگر در گذشته دارند: بورژوازی و مردم/ تله‌های گذشتهٔ اسطوره‌ئی: دقت علمی و گذشت ناپذیری سیاسی / «سال ۰۱» چون قطع و توقفی در زمان.]
در مبارزهٔ با نظام موجود، این گرایش
طبیعی در ما هست که گذشته و ستم نامهٔ آن را دور بریزیم. «از گذشته لوح پاکی
بسازید!» در انقلاب فرانسه، مجسمه‌ها را می‌شکستند، زرادخانه‌ها را نابود
می‌کردند، شجره‌نامچه‌ها و اسناد مالکیت فئودالی را به‌آتش می‌کشیدند. شعار انقلاب
فرهنگی چین روبیدن «چهار کهنه» بود، یعنی اندیشه‌های کهنه، رسوم کهنه، فرهنگ
کهنه، و عادات کهنه.
امّا ردّ و نفی گذشته مانع از توسل به‌گذشته نیست. مردم برای آن که با روایت رسمی گذشته – یعنی گذشته‌ئی که آن را بنابر منافع «ساخت قدرت» مثله و تحریف و سانسور کرده‌اند – از در مخالفت درآیند روایت دیگری از آن به‌دست می‌دهند که با آمال‌شان همسازتر باشد و غنای راستین تاریخ آنان را منعکس کند.
ادامه خواندن “تاریخ و پراتیک اجتماعی: در پهنهٔ مبارزات خلق‌ها”
