گيلکؤن ٚ أدبیات ؤ فرهنگ ؤ غٚیره.
هأتؤ خيابان ٚ پياده‌رؤ-يأ فأرسئم ايته صدا مي گۊش بامؤ.
– سلام خانم ٚ مؤحترم. اي دئقه مي حرف-أ گۊش بۊکۊنيد. خاهش کۊنم.
دينم ايته سيا چتر مي جۊلؤ سبزأبؤ. هوا نم نم ٚ وارشه. چتر ٚ جير ايته بيس ٚ دؤ يا بيس ٚ چار ساله جوان ظاهر به. گم: مرأ گيد؟
– بعله. اۊ پير ٚزناک-أ دينيد «جعبه» پۊشت؟ گدايه.
– أ هوا ميان کسي اؤيه نئسأ.
(مؤخابرات ٚ آهيني پؤست-أ گه جعبه.) ادامه خواندن “ویشتایي”
از اونجایی که هربار در توصیف این پدیده، تکرار عبارت دراز «ثبت اسمهای گیلکی با پیشفرض فارسی» سخته، به خودم گفتم بيا و کلمه ای در توصیف این پدیده بساز و دستکم کار خودت و افراد بعد از خودت رو –که ميخوان دربارهٔ اين پديده بنويسن و فکر کنن- کمی راحت کن. توی گیلکی فعل پریختن به معنی صاف کردن و از صافی و فیلتر عبور دادنه که فرهيختن و فرهیخته و فرهنگ در فارسی رو به یاد میاره. مادهٔ حال/آیندهٔ این فعل مثل اغلب مصدرهای منتهی به ختن/تن (دۊختن/دۊتن/ سۊتن/مۊتن/…) با ج یا ز ختم میشه: پریج. یعنی امرش میشه بپریج و نفی‌ش نپریج! ادامه خواندن “فارسیختن: ثبت اسمهای گیلکی، با پیشفرض فارسی”