این میل به مُعَجّم نمودن واژههای نژاده گیلکی در متن نوشتههای ظهیرالدین مرعشی مورخ قرن نهم هجری کاملا مشهود است و در جای-جای نوشتههایش دیده میشود که چند نمونه آن ذکر میگردد. وی همه جا بیجار (bijar) به معنی شالیزار را به برنجار مُفرّس نموده و بیهپیش و بیهپس را رودپیش و رودپس آورده و نیز لات (lat) به معنی آبرُفت رودخانه را به وادی نوشته و کلمه اصلی و قدیمی وئر (Wear) که معنی گُدار میدهد، به گذر آب ترجمه کرده و کاس (kas) را که صفت مردان و زنان زاغ (کبود) چشم در گیلان است به اَزرَق مُعرّب نموده (کاسجلال به جلال ازرق) همچنین آغوزکله (آغوزبُن) را هم معادل جوزستان آورده است. بدینگونه گیلکی در سدههای اخیر پیوسته تحت تاثیر زبان فارسی بوده و اگر این روند ادامه یابد در آینده در آن مستحیل خواهد شد.
(کریم کوچکی. معرفی برگی از نسخه خطی اشعار گیلکی خان احمد گیلانی. گیلهوا ش۱۱۶، ص۳۰)
دیدگاهتان را بنویسید