ساز ؤ خؤندگی: فرشید قربانپور
شئر: بهرام کریمی
درجیکه دنود، درجیکه دنود
راشی مئن ایسأم جؤنˇ کؤر
نأجه دأرمه کی دخؤني مأ: بیه جؤر
یاد بأر مأ نیگار، سیودهرو کنار،
او سورخˇ وهار، بوتی مأ:
مي جؤنˇ ریکأی، سئه چوشمؤن سیکأی،
کی بوته کی بأی ببي مأ؟
درجیکه دوندی، تارکینأسرأدی،
می دیلأ پرأدی، کؤری!
تي گيسه تؤأدی، سئه شؤأ خؤأدی، می چومه آؤأدی کؤری!
أخر مو ببوم اي روزی خودا
أمه شیمی ور، مچه سر دوعا
تأ برم می ور، جؤرˇ جؤرˇ جؤر
اؤره کی ببی تو می أزلی کؤر
درجیکه دنود، راشي مئن ایسأم
اي همه آدم، مو تی جه بیپام
درجیکه دنود، راشي مئن تنهام
اي همه آدم، مو تی تنه خأم
فارسی:
پنجره رو نبند. من توی کوچه هستم دختر جون. آرزو دارم که صدام کنی و بگی: بیا بالا
منو به یاد بیار. کنار سپید رود، توی اون بهار سرخ، به من گفتی: پسر عزیز، پرندهی کوچک سیاه چشم، کی میشه بیای و شوهرم بشی؟
اما تو پنجره رو میبندی، تاریکی رو پخش میکنی، دلم رو به باد میدی، دخترک! گیسوهات رو تکون میدی، شب سیاه رو به خواب میبری، چشمام رو پر آب میکنی، دخترک!
اگر یه روز من خدا بشم، میام به خونهی شما، در حالی که روی لبهام دعاست، تو رو می برم پیش خودم، اون بالای بالا. اونجایی که تو بشی دختر (همدم) همیشگی من.
پنجره رو نبند، توی کوچه هستم. این همه آدم، من فقط برای تو بیقرارم. پنجره رو نبند،توی کوچه تنها هستم، این همه آدم، من فقط عاشق توم.
