دسته: فرهنگ
-
ما به چی و چرا میخندیم؟
چندیست که متنی با عنوان «دفترچه تلفون یک رشتی» در سایتهای مختلف اجتماعی دست به دست میشود و موجبات انبساط خاطر خیلیها را فراهم میکند. با هم این متن را بخوانیم. دفترچه تلفن یک رشتی: اباس ازغر بينام تاویز روغن کل حسین رزا کبابی رمز کارد یارانه زرا سد جواد علی مامان فراد دایی فرشاد…
-
فقدان شهر، ویژگی اصلی تاریخ قدیم گیلان/ بخش دوم
پرسش مقدر اکنون پرسش مقدر این است که نبود شهر در گیلان چه علتی داشت و از چه زمانی گیلان توانست بر این ضعف تاریخی خود غلبه نماید؟ پاسخ به اجمال این است که فقدان شهر در گیلان به فقدان تمرکز قدرت در این محدودهی جغرافیایی بر میگشت. اما بلافاصله این پرسش مطرح میشود که…
-
فقدان شهر، ویژگی اصلی تاریخ قدیم گیلان/ بخش یکم
یکی از شاخصهای مهم در بررسی و شناخت تاریخ هر کشور و یا منطقهای، بررسی استعداد پیدایش شهر در آن محدوده است. زیرا چنان که «رابرت پارک» نظریهپرداز مکتب شیگاگو با هوشمندی گفته است، «شهر کارگاه تمدن بشر بوده است». بدین ترتیب نبود این کارگاه در هر محدودهای به معنی کند و بطئی شدن فرایند…
-
تقویم دیلمی
در نگارش اين مقاله، تلاش شده است که از نتايج تحقيقات و آرای دیگرانی که درباره تقویم باستانی مردمان استانهای گيلان و مازندران دست به تحقيق و گزارش زدهاند، جمعبندی به دست داده و مجموعهای مدون و یکدست زير عنوان «تقویم گیلکی» تقویم دیلمی آماده شود که با رجوع به آن بتوان با این تقویم…
-
فنجان نقرهای با نقش شکار شیر
یافته شده در شمال غرب ایران، املش (۱) تاریخ: ۱۱۰۰تا ۱۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح ابعاد: ۱۴ سانتیمتر درازا و ۹/۳۰ سانتیمتر پهنا. کار فلزی از جنس نقره. محل نگهداری: موزهی هنر کلیولند (Cleveland Art). ۱) عنوان «املش» عنوانیست که به تمدن کشف شده در مارلیک-دیلمان اطلاق میشود و البته این…
-
زندگی، مبارزه، زندگی/ یادداشتی برای اباذر غلامی (متن کامل)
یادداشتی که میخوانید در یادنامهای که نشر ایلیا با عنوان «بدرود رفیق…» برای اباذر غلامی منتشر کرد چاپ شده. یادنامهای که در مراسم بزرگداشتش که هفتهی پیش از سوی خانهی فرهنگ گیلان برگزار شد، توزیع شد. به احتمال زیاد در نشریه گیلهوا هم چاپ خواهد شد. و متاسفانه بنا به دلایلی در هر دو اینها…
-
گروههای اجتماعی و شغلی گیلان در قرون وسطا – بخش چهارم و پایانی
خلابر و خلابران: معنی و مفهوم دقیق خلابر و خلابران تاکنون مشخص نشده است لیکن بیتردید آنان از مستخدمان دولتی بودند زیرا از دولت «مرسوم» میگرفتند و کار آنان نیز در ارتباط با نظامیان بود. منوچهر ستوده تصحیحکنندهی کتاب مرعشی، آنان را «سربازان خاصهی سلطان» میداند و رابینو میگوید که آنان «خدمتگزارانی [بودند] که خوراک…