جام طلایی کشف شده در شمال غرب ایران، تپهٔ مارلیک. مربوط به جایی بین دوازدهمین تا یازدهمین قرن پیش از میلاد.
از جنس طلا با کندهکاری و نقشهای برجستهٔ بسیار نرم؛ ۱۴ سانتیمتر درازا و ۹.۳ سانتیمتر پهنا.
این جام در بخش هنر مصر و شرق دور باستان، گالری 102a، موزهٔ هنر کلیولند (Cleveland art) نگهداری میشود.
طلاکاران و نقرهکاران کوچنشین مارلیک و املش، نخستین استادان کارهای فلزی نفیس در ایران هستند. جانشینان ایشان، برنزکاران لرستان و نقرهکاران عصر هخامنشی و ساسانی بودند. (ترجمه شده از متن معرفی موزه)
در هر کنار و گوشهی گیلان ما بسیار از این گنجینهها بوده و هست و هرکدام داستانی دارند و گذشتهای و نشانی هستند به یادگار از مردمی که بودند.
اما ارزشمندترین دارایی گیلان اکنون گیلکاناند که در زیر فشارهای فراوان اقتصادی و اجتماعی و سیاسی ناخواسته و ناروا گرفتارند. و این جام، یادگار نیاکان ما نشان از توان و انبان پر این مردم در گذشته دارد. حق نیست که دریغ باشد در این روزگار پر درد.
جایی در خبرهای گیلان خواندم که مردم در رشت (مرکز بزرگ و شهر ثروتمندتر استان) نان به نسیه میبرند و از شرم، نداشتن پول خرد را بهانه میکنند. آنطور که در فلات مرکزی ایران نان قوت غالب بوده، پیشترها در گیلان کسی نان نمیخورد. و اگر تا همین چهل – پنجاه سال پیش هم کسی در صف نان میایستاد میگفتند: احتمالن بیجار (برنج کاری) ندارد که مجبور است نان بخورد.
و این جام اینک اشارتیست به غنای و ثروت سرزمینی که به دلیل وابستگی به حکومت ناتوان و نالایق مرکزی در طول هزارهها استثمار و چنین فقیر گشتهاست. این جام روشنگر بسیاری سخنهاست…
چه انتخاب دقیق و شایستهای
پایدار مانی و پیروز
دیدگاهتان را بنویسید