برای اینکه از نگاه محمدرضا پهلوی (آخرین پادشاه ایران) به مردم گیلان و همچنین شخصیت و اخلاق این پادشاه درکی دقیقتر داشته باشیم، بد نیست نگاهی به این بخش از خاطرات علم بیاندازیم.
در این تکه از خاطرات که شاه ایران دوباره طبق معمول مشغول نصیحت و ارائهٔ روش مدیریت به کشورهای جهان بود، یک جوک رشتی را هم تعریف میکند و از علم میخواهد که از طرف شاه این جوک سخیف رشتی را به سفیر آمریکا بگوید!
از بازنویسی این سخنان بیارزش و زشت محمدرضا پهلوی شرم دارم و فقط تصویر این صفحه از کتاب خاطرات علم را که مربوط به سال ۱۳۵۲ است میگذارم تا خودتان ببینید و بخوانید.
Mammed Rezaa Palavi en vene pe’er Reza Shaa Palavi az nezhaad Tork o Areb bine ke she khed re Mazenderuni jaa zannene
محمد رضا پهلوی و پدرش رضا شاه پهلوی از نژاد ترک و عرب بودند که خودشان را مازندرانی میگویند.
Rezaa Shaa Palavi e maar, Nush-Aaferin Aayromlo, Tork bie o az Baaku e Aazarbaajun be Taver (Taversun) kuch haakerd bie
مادر رضا شاه پهلوی، نوش آفرین آیرملو، ترک بود که از باکو آذربایجان به تبرستان مهاجرت کرده بود.
Rezaa Shaa Palavi e pe-er hem Abbaas- Ali Daadaash Big bie ke ve hem Areb bie
پدر رضا شاه پهلوی هم عباسعلی داداشبیگ بود که او هم عرب بود.
Mammed Rezaa Palavi e maar Taaj-Elmolok Aayromlo bie ke ve hem Aazarbaajun e Baaku e jaa be Iraan kuch haakerde o vene pe’er Teymur Khaan Aayromlo az saraan e Torke Ghazzaagh bie
مادر محمد رضا پهلوی تاجالملوک آیرملو بود که او هم از باکو آذربایجان به ايران مهاجرت کرد و پدرش تیمورخان آیرملو از سران ترک قزاق بود.
Che Rezaa Shaa Palavi en che Mammed Rezaa Palavi khale lacher bine o veshune ozaa e jensi kheraab bine en ine vesse veshun re gelekon e Maazenderun en gilekon e Gilaan khonessene hamunti ke esaa hem uaani ke az Iraan be Maazenderun o Golestaan o Gilaan kuch kennene e ozaa e jensi re gelekon o gilekon khunnene
هم رضا شاه پهلوی و هم محمد رضا پهلوی خیلی کثیف بودند و اوضاع جنسی شان خراب بود و برای این آنها را گلک های مازندران و گیلک های گیلان میخواندند همانطوریکه اوضاع جنسی آنهایی که اکنون هم از ایران به مازندران و گلستان و گیلان مهاجرت میکنند را گلک ها و گیلک ها میخوانند.
Jok e Rashti khanne vesse nie balkem in yettaa chaare e lacheri hasse Iraaniun genne taa she khale kaaraa re deres haakenen
جوک رشتی برای خنده نیست بلکه این یک چاره کثیفی است که ایرانی ها میگویند تا خیلی کارهایشان را درست کنند.
Jok e Rashti e iz hile hasse taa gelekon o gilekon Iraaniun e ozaa e jensi re nakhonen o she ile o tevaar re vel haakenen o faars of tork o areb o baluchi o Iraaniun e dige e jaa hei bavven o veshun dele zan bairen o shi haakenen o she khed re Iraani badunen o she geleki o gileki zevun e jaa das bakeshen o faarsi gap bazenen o hech geder be geleki o gileki nanvisen o be Teraan o Iraan kuch haakenen o Iraaniun re khanne nazenen o khale kalekaa dige
اصل مطلب جوک رشتی نیرنگ هست تا گلک ها و گیلک ها اوضاع جنسی ایرانی ها را نخوانند و از نژاد خود دست بکشند و با فارس و ترک و عرب و بلوچی و ایرانی های دیگر مخلوط شوند و از توی آنها زن بگیرند و شوهر کنند و خودشان را ایرانی بنامند و از زبان گلکی و گیلکی خودشان دست بکشند و به فارسی صحبت کنند و هیچ وقت به گلکی و گیلکی ننویسند و به تهران و ایران مهاجرت کنند و ایرانی ها را مسخره نکنند و خیلی نیرنگ های دیگر.
Iaan e vesse, amruz Maazenderun o Gilaan o Golestaan paarpiraar dasseri dakkel shaauni chon Kaaren-vandiyaan o Baavandiyaan nedaarnne. Amruz dige Maaziyaar Kaaren-vandiyaan o Mirzaa Kuchak Khan o Hojabr (Asadollah) Khaan Baavand nedaarmi. Amruz dige naa jonbesh e jengel Gilaan daarmi naa jonbesh e “Ettehaad Melli Taversun” chonke jok e Rashti o aaryaai bien Iraaniun o khale hileun e dige jaa gelekon o gilekon re Iraani haakerdene
بخاطر اینها، امروز مازندران و گیلان و گلستان مثل قدیم هرگز شاهانی مثل خاندان های کارن وندیان و باوندیان ندارند. امروز دیگر مازیار کارن وندیان و میرزا کوچک خان و هژبر (اسدالله) خان باوند نداریم. امروز دیگر نه جنبش جنگل گیلان و نه جنبش “اتحاد ملی تبرستان” چونکه از طریق جوک رشتی و آریایی بودن ایرانیها و خیلی نیرنگ های دیگر، گلک ها و گیلک ها را ایرانی کردند.
( :Haajir
In banvisht e dele, vaaje e “en” bejaa e “va” bekaar baverd baiye chonke dar zevun e Tapuri (pish az Eslaam) yaa Taveri (pas az Eslaam), vaaje e “en” bie “va” e faarsi amruz
Vishter inke, vaaje e “de” bie “re” o vaaje e “enaa” bie “zevun” e amruz
توجه:
در این نوشته، واژه “en” بجای واژه “و” بکار برده شد چونکه در زبان تپوری (پیش از اسلام) یا تبری (پس از اسلام)، واژه “en” میشد “و” فارسی امروز.
بیشتر اینکه، واژه “de” میشد “را” فارسی و واژه “enaa” میشد واژه “زبان” فارسی.
)