نقلˇ لولهٰن
– تازه أمی چوم واگرما شؤ بو کی ایوارکی ایتا کؤل وؤوؤ دیپچکسته روخان کؤلهٰ. روخانˇ آب جه دورشرانˇ دور کؤله اوساد هوتؤ بامؤ، بامؤ أمی ویرجا، أمهرا والای بدأ دوارست، بوشؤ تا او دسˇ کؤل قاب قوروشان و گوزگاکانم ویریزانه. أمهرا جومجومأ شؤ، کسکسأ کشأ زئیم، ترسانا بئسأییم تامشا.
نقلˇ گوزگازاکان
– امانم أمی جیگایا تازه واشاده بیم، هله خؤب باقایده أمی چوم واگرما نوشؤ بو، ایوارکی ایتا ناخبرکی ایژگره دوبو روخان کؤلهٰ، دئتراسته ویریشتیم أمی جا سر پاچوکو بینیشتیم.
آب نفس–نفس زئی، کؤله سکˇ سینهآب کودی آمویی فورشانˇ سر خورأ أمهرأ ویسئیی بازون وچیناستی.
أمی پیلهترانˇ رنگ و سومات لاب بوشؤ بو. او دس، للهکلهٰ جومجومه دبو تا هبهسر.
نقلˇ کرجیبان
– بوگؤفتم ایبچه زودتر بشم سر و گوش آب بدم، اگر اوضاع بؤش بو کوناکونا واگردم. لوتکایأ فورادم للهکله میان، روخان کؤلا، لل در نزئی. تولˇ ابران مایا کشأ گیفته داشتیدی.
أسمانˇ سینهکش، هوایی شلختان رچبهرچ، توک به توک رو به قبله سوک شؤن دبید. تک و توک، دور و نزدیک، ایتا کول سکˇ لوب دیپچستی تاریکی تامتومییا ایشکنئی. گاگلف جه او دسˇ کؤل گوزگاکانˇ ایآراد–اوآراد آمویی. هله باقایده وخت نهأ بو. شأستی ای چوله پاپروس ویگرانئن و ایتا کوچی شالˇ دیمیرم زئن.
بازم نقلˇ لولهٰن
– خورا به ظرف فوقاسته بو أمی میان، نزدیک بو سکرات بوکونیم. فوخوس–فوخوسˇ أرأ را واکودی. چنتایی جه أمأ جیجا بوبؤییدی، بازون ایکویی ایتا کشه زرخˇ دود، کؤلاکؤل دبؤ أمه دوماغ خولأ. شانس بأردیم آبˇ دپاش–دپاش أمهرا هیستأ کوده بو، نئیویره دودˇ تفˇ جا با گورشأ بوسته بیم.
بازم نقلˇ گوزگازاکان
– هأ فوخوس–فوخوسˇ خاندش بو کی أمهرا ویرسانه، هتؤ هیچی نبؤ ایچی سوسو بدأ. دئه لاب أمی فیله أمهرا اوکوشست، تامازئیم ترسانا بئساییم تامشا.
نقلˇ موسافران
– هوا تازه تاریک دکفته بو را دکفتیم. دولافچم أمهرا فارسانئیم روخان کؤلا، هو سامان کی صفتنیشان بدأ ببؤسته بو. ایتا گومارکله بیافتیم هو نزدیکی، هونˇ دؤرˇشر جوخوفتیم.
باد للهکله لاونیملا میانی وامجدمج دبو، للهکله گومگومه، روخان کؤلا، کؤلأ گیفته بو.
ایدانه لل پر نزئی، تا چوم کار کودی گورخوله بو و خیسˇگومار، گاگودار گوزگاکانˇ ایآراد–اوآراد آمویی، تک و توکم ایتا سکˇ لوب، تاریکی تامتومییا وؤوئیی. ماه تولˇ ابرانا چیپتیادأبوکرأ روخانˇ آبˇ میان جان–شورأ دبو. کؤله خورأ لسالس فورشانا ویسئی، قابقوروشانأ قجقجی دأیی.
می رفاق دال–به–دال خو ساعتأ فندرستی، مرأم تونداتوند، توندأ گیفتی، بیلاوارث نه تولˇ ابران مایا فئوردی نه ساعت دوارستی.
.
.
.
نقلˇ شاهیدان
أما واخب نیبیم، واخالی نیصفˇهیزارشبان بو، لل پر نزئی، آسمانا نه ما دبو نه کرˇماتاب.
: چره! ماه دبو اولاولان، تولˇ ابران أنأ کشأ زئه بید، بازون ابرانا جیپتیادأ بامو روخانˇ آبˇ مئن سکˇ سینهآب بوکود.
خؤب پس ما دبو، نیصفˇهیزارشبان بو، معلوم نبو کؤ را باموبید، هیکی هیچی نانستی، بعد کی شبˇ انبستی فوبؤ، کولدومه سه گولی بخاند، شلˇمامحوسئنˇ پسر، کلˇ قوربعلی بو کی خو دس و دیمأ چاچکˇ سر بوشؤرده پس، لئشانا گاچه جا سرأدأ تا بشید روخان کناران خوشانˇ تشتایییأ بئگانید، بیده جه او دوردوران ایچی سیاسیایی کونه. دونه کونده چولا مانستدی، آدمه صفتنیشانأ ندأدی. دراز–درازأ کفته بید، أمأ بوکوده.
أما واخب نبیم، نصفˇهیزارشبان بو، لل پر نزئی، للهکله گومگومه، روخانکؤلا، کؤلأ گیفته دأشتی.
دیدگاهها
یک پاسخ به “حیکایت”
[…] بر داستان «حیکایت»(۱) مسعود […]