ایمسالم هنده نؤروزˇبل بمؤنسه بیمجوز! خؤب کی نیگا بکونیم تینیم بینیم کی تقریبن ای چن سالˇ مئن هر سال نؤروزˇبل یا بیمجوز برگوزار ببؤ یا اگرم مجوزˇ همره بو، اونˇ برگوزاری مئن یک موشکلی پیش باردن. یا آتشه تونداتوند و ووتولأبؤ دکوشانئن یا بشؤن او جؤر و میکروفونبهدس، دئه ویلکونˇ معامله نبون و نؤروزˇبله چاگودن «جؤنگˇ شادی».
چن ساله کی دئه هیچ جوره نؤروزˇبل مجوز هنگینه. امما مگه نؤروزˇبل آیین نیه؟ داب نیه؟ پس چره مجوز لازم دأنه؟ مگه آیین و داب نی مجوز خأنه؟ مثلن مگه بنه هفسین دچئن و محرمˇ مئنˇ چلمنبر و سفرهی ابوالفضل و علمواچینی و کولکولˇچارشمبه وأسی مجوز «اخذ گودن»؟! البته ای آخری چن سالی مغضوب بو و هی باعث ببؤ کی او قشنگی جشن تبدیل ببون به ای میدانˇ جنگی کی ای سالؤن دئهدریم کی مردوم او تش دچئنˇ جا کی به زعمˇ آقایان آتشپرستی به حیساب أمأ، ترقه و نارنجک و دئه ای اواخر بؤمبˇ دستی همره شادی بکونن کی هر سال چندین و چن نفرˇ عیده ایشؤنˇ خانواده به زهر کؤنه. مو ترسنم مؤدیران و مسئولانˇ عزیز کی خوشؤنˇ میز و صندلی وأسیم کی ببون، حاضر نین هرماله ریسک بکونن، سرآخر نؤروزˇبلم چاکونن کولکولˇچارشمبه مورسؤن.
دوأریم؛ اصلˇ گبˇ جی دورأبؤیم. مگه آیین و دابم مجوز خأنه؟ گونن: چره نخأنه؟ یعنی علموأچینیم مجوز خأنه؟
مو گونم چی بئتر! عدو شود سببˇ خیر اگر خدا خواهد! مو گونم اصلن نؤروزˇبله نوا مجوز هدأن. هرگز! نؤروزˇبل خأ هیتؤ مردومˇ دیلˇ مئن جا بکونه. هیتؤ هرکی خو شهر و دیارˇ مئن نؤروزی تش دچینه و بازون به جایˇ یکته رسمی و اوتوبکشه نؤروزˇبل، ده ته، صد ته، هزار ته نؤروزˇبل بدأریم کی اونˇ همه چی مردومˇ دس دبون. هوتؤ کی تا هیسه بو. هوتؤ کی هو اول بار کی نؤروزˇبلˇ دابه هنده سرأیتیم، اینˇ هیمه و اینˇ نفت و اینˇ شیب و دسکلا و اینˇ ساز و ناقاره و اینˇ شادی و اینˇ یادگاری عکس گیتن و این کسکسأکتن همه أمه شی بو. مردومˇ شی. هوتؤ کی گاگلف بعضیئن شؤعار دئنن «خودجوش»، ایدفأ واقعن خودجوش ببون.
هی ایمسالˇ مورسؤن کی ای همه آدمؤن وختی بدئن مسئولینˇ کشوری و لشکری هلئه-هلئه آتشˇ جی ترسنن و قراره بئسن خوشؤنˇ مافؤقˇ اجازهˇ رافا، خودشؤن دسبهکار ببؤن. هی ببؤ کی ایمسالˇ نؤروزˇبل همه سالˇ جی خؤجیرتر ببؤ.
هیمه ننأبو؛ هرچی نمبیته و هیستˇ چوب و خال بو کس به کس جمأیتن و نفتم محلˇ مئنˇ همساده خؤنه بأرده و همهتهیی شیب و شول و دسکلا مئن، بی این که یکته مسئول و مؤدیرˇ پرپرهٰ بگیرن و اینˇ سؤخنرانیه بنیشن، حتا بیاینکه یک نفر یکته میکروفون دسأگیره، بی هیچ جؤردستی و جیردستییی، بی هیچ آقابالاسری، بی هیچ اؤتوریتهیی. همه کسبهکس، کسؤنه واشؤیم بیاینکه کسؤنه وابمؤنیم. همه آدمˇ معمولی بیم. هیکسم شادی و خوشالی وأسی أمره بودجه هندأ و ردیفˇ بودجه تعیین نوده! هرچیم بودجه و ردیفˇ بودجه ایسه نوشˇ جؤنˇ مؤدیران و مسئولان و بقایˇ عؤمرˇ أمی نؤروزˇبل!
نؤروزˇبلˇ بیمجوز مؤنسن، أمره یاد بأرده کی نؤروزˇبل أمی پدربابایی دابه و أمی سامانˇ آیینه و آیین و داب نی مجوز نخأنه. أمره یاد بأرده کی قرار نیه هر سال نؤروزˇبل یکجا و متمرکز برگؤزار ببون. قرار نیه اونئبه اوجور انگاره گیتن کی بعضیئن خوشؤنˇ سمینارؤن و بؤزؤرگداشتؤنئبه انگاره گینن. هر ته شهر و دیارˇ مئن خأ نؤروزی تش دگیره و آدمؤن اونه دؤرأکونن و کسؤنأجی بخؤنن:
گوروم، گوروم، گوروم بل
نؤروز ما و نؤروز بل
هر سال ببی سالˇ سو
نؤ ببی خؤنه واشو
سراخر گب اینکه ایمسالˇ نؤروزˇبلˇ تاتاییئنه -کی زیازˇمئن برگؤزار ببؤ- نیما فرید مجتهدی بیته. شیمه نؤ سال موارک ببون. شیمه جؤن ساق. شیمه خنابدؤن.
دیدگاهتان را بنویسید